Laatste dagen Cagnano

Woensdag gaan we op advies van de dame bij de receptie naar Cagnano Verano om een elektrozaak te bezoeken. De dame van Vacansoleil zoekt voor ons op wat 'zekering' in het Italiaans is, ons boekje heeft dat niet in zijn woordenlijst staan, en mijn IPhone met het vertaalprogramma is dus helemaal leeg!

Daar aangekomen blijkt dat ze gelukkig een kabeltje op voorraad hebben, maar de laptop kan toch wel twee uurtjes duren misschien. Toevallig is het marktdag! Het plaatsje op zich is niet erg bijzonder, er is een centro storico, maar de zwart geklede dames hadden we nog niet eerder gezien. De meesten zijn erg oud en hebben een doek op. Het is dus wel een aflopende traditie....

Op de markt veel kaas en ook de grote broden. Lekker voor tussen de middag. Als de laptop gerepareerd is kan ik verder met het verslag. Dat is toch een heel karwei, vooral met de Wifi van Italie! Sommige verhalen heb ik wel drie keer moeten typen!

Er zijn ook opvallend veel ouderen onder de kooplui. De pensioenen zijn hier niet geregeld zoals in Nederland. Ze hebben vaak maar een paar verschillende soorten kruiden, wat sla en daar is de kraam mee gevuld. We drinken twee keer koffie om de afgesproken tijd van 12 uur te vullen, maar helaas, de laptop is niet klaar. In gebrekkig Engels legt de ons toch wel handig uitziende dertiger uit dat we vrijdag terug moeten komen. Dat kan nog net, zaterdag gaan we naar onze volgende halte.

We gaan terug naar de camping en zien nu loslopende paarden met bel langs de kant van de weg. Ze komen gewoon langs de auto lopen, nemen voorrang als ze over willen steken. Het is hier de gewoonste zaak!Verderop langs de weg zien we een kerkje aangegeven, het blijkt een grotkerk te zijn.

De San Michele Arcangelo. Er staat een klein autootje, blijkt van de beheerder van het spulletje te zijn. Een mannetje van 85? Hij verkoopt van alles en heeft daar een aparte tafel voor. We kopen een kaars en steken die aan. Meer voor het aardige kereltje dus!

We rijden deze keer langs de rand van het meer terug. Volop olijfbomen, veel oude huisjes maar ook een paar grote leegstaande panden. Allemaal zo'n beetje hetzelfde met Art Deco-figuren. Blijkt bij navraag bij de receptie een verlate militaire basis te zijn.

's Middags lekker wat aan het zwembad, er is volop animatie, ook al zijn er nog bijna geen gasten. De knullen van het team spreken me aan en vinden het geweldig dat we een trip door hun mooie land maken.

Donderdag 4 juni gaan we naar Pechici. We rijden weer een heel stuk tussen het water en de spoorlijn. Passeren grotten langs de weg.

Ik maak er rijdende weg een foto van. Het is moeilijk om te stoppen langs deze wegen. We hadden gedacht daar te kunnen fietsen, maar dat is helemaal geen optie. Pechici is wel de moeite waard. Het is schilderachtig boven op de rots. Heeft natuurlijk een kasteel en een Centro Storico! Daar volop winkeltjes, in een van de zaakjes zit een vrouwtje rozemarijnnaalden van takjes af te ritsen. Ze ziet ons en prijst haar kruiden gelijk aan, ik moet zeker even binnenkomen. Krijg uitleg over alle gezinsleden die er met overdadig veel foto's hangen, over de beroemde zoon die advocaat is. Compleet met de foto van zijn afstuderen in Rome.

Ik koop wat oregano, olijfolie van eigen  persing. Het kost 4 euro, ik geef haar 5 en zegt dat de rest voor haar is. Gelijk pakt ze een plastic tasje en doet nog allerlei andere kruiden erin. Een fooi is hier niet voor niets, zoals we nu al een paar keer hebben gemerkt. De mensen zijn zo vriendelijk, aardig en behulpzaam. Langs hetzelfde pad dalen we terug naar de auto. Alle keramiek, koekjes en andere zaakjes zijn nu open. Ik koop een schaal mozzarella in 5 verschillende uitvoeringen, ham en brood. We gaan beneden picknicken.

Ben gebruikt uiteraard een gedeelte van zijn brood om de vissen te voeren en gooit zijn hengeltje uit. Ik ga even een rondje wandelen en kom een klein trapje tegen. Ik ga erop en krijg een prachtig uitzicht als beloning!

Ik neem er zeker twintig foto's, op mijn USB-stick heb ik ze allemaal, voor het verslag even een selectie gemaakt en toch...in het echt is het nog mooier!

We komen mensen op de fiets tegen uit Tilburg. Zijn daar met de camper. Ik wijs hen op het trapje en idd ze hadden het niet gezien. Als ze ons later voorbij fietsen roepen ze nog even hoe wonderschoon ook zij het vonden.

We rijden terug en willen nog in het dorpje Manaio stoppen. Het valt op door een prachtig roze hotel. We willen daar op het terras onze aperatiefje gaan drinken.

Het roze hotel blijkt gesloten, dus nemen we genoegen met het blauwe terras!  Ook zien we nu het einde van de spoorlijn. Dit is het uiterste punt, grappig om te zien hoe de rail ineens stopt.

Als afsluiting nog even stoppen in Rodi Garganico, het stadje met de muurschilderingen! We drinken een cafe freddo met Baileys op het pleintje en halen bij de bakker nog wat van die heerlijke koekjes voor 's avonds. Hij kent me nog! Een mooie afsluiting van de dag. In de avonduren heerlijk buiten zitten, alleen zijn er veel muggen.

Vrijdag de laptop ophalen, we hadden afgesproken om 10 uur, helaas, de monteur had nog geen tijd gehad. Dan maar even weer een koffie in het dorp. Nu het geen markt is valt de bloemenpracht heel erg op. Ook een mooi mozaiek van de kaart van Italie bij de kerk dat we eerder niet hadden gezien. We zien onze tijd wel vol te maken, maar helaas om 12 uur...de drukke techneut heeft nog steeds geen tijd gehad! We besluiten dat we gewoon blijven wachten, hij gaat naar achter en na een half uur komt hij nee-knikkend terug.... Dan begint hij te lachen, het probleem is wel verholpen. Ik kan weer werken! 's Avonds maak ik gefrituurde courgettebloemen volgens recept van dames die ook in de zaak stonden te wachten. Smaakt prima!

Daarna de koffers pakken voor de volgende halte. Silva Marina Abruzzo.