Verdere belevenissen Sicilie

Maandag, geen tijd voor een rustdag.....er is zoveel te zien hier! Op het programma van vandaag staat als eerste Marsala. Het is een liefelijk, rustig plaatsje met veel slenterende mensen op deze behaaglijke pinkstermorgen.

Het is toch verswarenmarkt. Ik vind eindelijk een Frans boekje met recepten van de heerlijke Italiaanse dolci, de canoli, de casata etc. We nemen koffie op een terrasje met goedwerkende Wifi, dat hier een zeldzaamheid is. Vandaar dat de verslagen niet echt goed verspreid gemaakt kunnen worden. We brengen er zeker een uurtje al surfend en lezend door. Het is een rustpuntje. Ik zal hier nog vaak aan terugdenken.

Voor marsala was het nog te vroeg.

We kopen water en nemen bij een gespecialiseerde bakker de ter plekke gevulde canoli met rode vruchtjes en pistachenootjes mee. Hij legt uit hoe ik het pakketje moet vervoeren..met liefde gemaakt dus! En het smaakt!

Na deze lekkernij gaan we verder langs de Salines, de zoutvelden. Het is nog te vroeg in het seizoen, dus op de velden is nog niet zo veel te zien. Wat we zien zijn denk ik nog zoutbergen van vorig jaar. De molens steken prachtig af tegen de blauwe lucht!

Het is niet ver meer naar Trapani, een chique stad gebouwd op een lange landtong. Het plaatsje is groot geworden door de scheepsbouw en tonijnvisserij. Er ligt een enorm cruiseschip.

Er lopen twee lange straten over de lengte van de smalle strook grond. De Corso Emanuelle en de via Garibaldi. Hieraan de meest wonderschone palazos, de Torre dellOrlogio en gezellige, prachtig gedecoreerde terrassen. De mensen die op het cruiseschip reizen hoeven zich hier niet te vervelen, er is genoeg te zien. De dure winkels zijn waarschijnlijk aan hen wel besteed!

Ons trekt het water meer, we gaan dan ook helemaal tot aan het einde van de straten en genieten van de mooie doorkijkjes. En ieder keer zie je het water weer!

Helemaal tot aan het uiterste puntje is dik 2 km...er is ook een prachtige inham, het lijkt een beetje op St Tropez. Op het randje staat een schattig Fiatje, staat dat daar toevallig of is het voor de show?

Teruglopend vinden we dat we wel een ijsje hebben verdiend!

We hebben al verschillende keren op Sicilië een broodje gevuld met ijs gezien, ook weer een van de vele specialiteiten hier. Nu ken ik de baquettes met friet vanuit Frankrijk, maar de brioche met ijs lijkt me vreemd. Toch proberen natuurlijk! En het is heerlijk, ik ga voor casataijs met vruchtjes erin. Gelukkig neemt Ben een klein bakje ijs en kan me daarna helpen bij het wegwerken van deze behoorlijke hap.

Op weg naar de auto passeren we een schitterend art deco gebouw. Het blijkt het plaatselijke postkantoor te zijn. Wij hebben zelf ooit in een postkantoor gewoond dus gaan nieuwsgierig binnen een kijkje nemen. Het is in de oorspronkelijke staat gebleven. Prachtig!

Als laatste voor die dag staat Erice op het programma. Het is eigenlijk al laat, maar we zullen waarschijnlijk niet meer terugkomen in dit gebied, we beginnen aan een tocht 11 km bochtenwerk om alleen maar omhoog te komen. Het plaatsje ligt eigenlijk gewoon boven Trapani. Ik bedenk dat een kabelbaantje wel gemakkelijk zou zijn......

Het is wel weer een prachtig uitzicht. In de verte zien we de zoutvelden liggen. Erice is een middeleeuws stadje dat als een driehoek boven op de berg ligt, compleet met kasteel, oude kerken en winkelstraatjes vol met kleurrijk keramiek. Ons valt het een beetje tegen. Kan ook zijn omdat de dag al lang heeft geduurd...Wat we wel boven zien is een heuse kabelbaan!

Dinsdag een dagje binnenland. We gaan naar Gibellina, naar Burri's Kloof. Dit is een kunstwerk gemaakt door Alberto Burri, genaamd de Grande Cretto. Het is geinspireerd op de restanten van een dorpje dat in 1968 toataal is verwoest door een aardbeving. De kunstenaar heeft op de restanten beton gestort, je kunt hierdoor het stratenstelsel nog goed zien. We zien het uit de verte al liggen.

Het is een reusachtig doolhof van grijze en wit gekalkte beton, rondom staan nog verschillende ruines en vele windmolens. Het is de eerste keer van veertig dagen vakantie dat het overdag regent. Mijn kobaltblauwe paraplu steekt dan ook mooi af tussen het wit. Er loopt nog een gezin met kinderen door de straatjes, de man vraagt of hij mij mag fotograferen met mijn eigele vest en de blauwe paraplu.

Het dorp is dus nooit meer hersteld, maar wel opnieuw gebouwd zo'n 18 km verderop. We volgen de weg er naartoe volgens de navigatie tot we een bord met heel veel Italiaans tegenkomen en een bord eronder dat bij ons wil zeggen 'van twee kanten er niet in rijden'...We twijfelen en ineens staat er een oud Pandatje naast ons met een druk uitleggende en wijzende Italiaan. Hij beduidt 'volg mij maar!'

Het is een ontzettend slechte weg, er zijn afgebrokkelde stukken berm met wat paaltjes er rond. Als we onze gids niet hadden waren we al omgekeerd! Hij rijdt met behoorlijke vaart en wij ook, gewoon er achteraan. Een km of 7 verder blijkt hij zelf bij werkzaamheden te moeten zijn en wijst ons nog 1 km en dan linksaf. We bedanken hem en gaan verder. In het dorp is echter geen bewegwijzering of iets dat duidt op het centrum. We rijden een paar rondjes en ineens doemt de Panda weer naast ons op. De man stapt uit en helpt ons weer verder. Hij zwaait en tuft weg. Het moderne centrum is echter een beetje troosteloos, ondanks alle kunst die allemaal geinspireerd is op de aardbeving geeft het een trieste aanblik. De grote ster van Pietro Consagra boven de rijksweg is echter wel prachtig!

Salemi is het andere aardbevingsstadje aan de andere kant van de rijksweg.

Alles staat er nog gewoon zoals na de ramp. Het lijkt wel een spookstad. In een  hokje zien we zelfs nog een oude auto staan, de planten hebben wel hun weg kunnen vinden! Van de kerk is nog de gevel intact, daar zijn wel wat stutwerkzaamheden verricht.

We reizen naar Segesta, een toeristisch park met een Dorische tempel van de 5e eeuw voor Christus en een theater dat is gehouwen uit de top van de Monte Barbaro. Het is 63 meter in doorsnede!

Vanaf de ingang van het park kun je met een busje omhoog, maar wij gaan natuurlijk te voet, door de inmiddels vervelende regen. Het is een half uur klimmen en stijgen...maar dat wordt beloond door al het prachtige natuurschoon en het uitzicht op de tempel. En hier is echt geen kabelbaantje!

De weg terug naar beneden verloopt gemakkelijker, het is droog geworden en daar gekomen wacht ons koffie. De klim naar de tempel is maar 5 minuten.

Het is een kolossaal bouwwerk, als je erbij staat voel je jezelf erg nietig. Dat ze zoiets al die jaren geleden zonder veel hulpmiddelen konden maken!

Woensdag schijnt de zon weer vrolijk. Het is een rustige dag. Chiara van de receptie heeft me gevraagd of ik mee wil naar de Mercato. We hebben vanaf onze aankomst een leuk contact met de dames. Bij aankomst waaide het nogal, we kwamen binnen en ineens waaide mijn jurk omhoog a la Merlyn Monrow, ik gaf een gilletje. De dames moesten daar om lachen en toen Ben zei: "i've seen that before', konden we niet meer stuk. Ze vonden het ook gezellig om met ons Engels te praten. Doordat het nog zo rustig was hebben we dat ook iedere dag wel gedaan. Een gezellige boel hoor in Mazara!

Ik maak eerst mijn dagelijkse ochtendwandeling langs de boulevard. Ik ontmoet Chiara om half 10 in het centrum. De markt is een ontzettende rommel, ik koop helemaal niets...Verbaasd vraagt ze of ik geen kleding of iets wil kopen, maar helaas allemaal Italiaanse kitsch. Wel is het gezellig al kletsend wandelen en proeven bij verschillende kramen. Ik kom zo ook veel te weten over de benarde en onzekere werkomstandigheden, de gevolgen van de crisis etc.

Na de markt rijdt ze me nog langs een stukje strand buiten de stad naar een bijzondere haven. Daar liggen tientallen boten te roesten, er is geen geld voor onderhoud, geen geld voor personeel. Het is een intriest verhaal. Evenals de ontelbare leegstaande hotels. Sommige zo prachtig en waarschijnlijk in eerst instantie heel luxe, nu totaal aan het vervallen.

We rijden met haar  blauwe mini (van 2003) terug naar het centrum waar ik haar op de lunch trakteer. We kiezen een leuk terras aan het water.

Daar zien we Ben ineens in de verte wandelen. Ik ga hem halen en we drinken gezellig nog wat. We gaan dan weer onze eigen weg. Het was wel een leuke ervaring.

Donderdag gaan we naar Sciacca, we rijden langs de kust en passeren Tre Fontaine. Het stadje is overmeesterd door het strand! De weg ligt tot aan de huizen af en toe een meter hoog bedolven onder het duinzand. Een raar zicht, maar bij navraag blijkt het normaal te zijn. In juni ruimen ze het gewoon weer even op voor de maanden juli en augustus! Dat is hier het eigenlijke seizoen. We rijden verder door talloze oliif- en wijngaarden. Het is allemaal prachtig groen.

Aangekomen in Sciacca, een plaatsje bekend vanwege de thermen ook weer het keramiek en de koraal, willen we eerst koffie op een terras. We gaan zitten en na een tijdje kijken we rond of er iemand komt helpen. Een oud baasje heeft dat gezien en snelt naar binnen om de baas te waarschuwen. Die komt dan ook gelijk en het oude mannetje komt ook ongevraagd met een plattegrond van de stad aanzetten. Het is een heel Italie gewoon dat bejaarde mannen op de terrassen zitten zonder iets te drinken. Hangouderen zoiets dus. Waar de vrouwen zijn? We zijn blij met de kaart. Hier zien we dan ook een leuke route op langs oude Arabische wijkjes, steegjes, kerken en binnenplaatsjes. 

Na de route rusten we uit in het park, we hebben brood, ham en kaas gekocht. We willen even naar het water lopen en komen langs het gemeentehuis. De poorten staan open. Ik ben altijd benieuwd naar openbare gebouwen en loop even de binnenplaats op. Daar zie ik de bibliotheek aangekondigd. Een bijzonder interieur!

Het hele gebouw is te bezoeken. Er worden gastvrij deuren open gedaan. De mensen zijn trots op hun gezamelijke bezit. Dat moet je bij ons eens proberen!

We lopen toch nog even door naar de boulevard, de tijdsplanning is al weer een beetje door de war geschopt, maar dit soort onverwachte buitenkansjes moet het mogelijk maken het programma te wijzigen. Het bezoek aan Selinunte korten we in door het park niet meer te bezoeken. We hebben al een tempel en Romeinse resten gezien in Segesta, dit zal er wel veel op lijken!

We drinken er wel een lekker koel drankje aan de rustige boulevard. We hebben weer een terras voor ons alleen.

De ingang van het park is een kermis met talloze souvenirwinkeltjes. Daar heb ik er al zo veel van gezien. Wel trekt mij een leuke art galerie. Ik koop er een mooie handgesneden sleutelhanger voor de USB stick van Ben van deze vakantie. De kunstenaar staat zelf in de zaak. Ik denk dat hij hard moet werken voor zijn geld. Zou de sleutelhanger van 7 euro hem wat helpen?