Laatste dagen Corigliano en onderweg naar Messina

Dinsdag is het heerlijk weer en blijven we langs de kust ipv de bergen in te gaan. We volgen de spoorlijn naar het noorden en komen in de badplaats Trabisacce. We wandelen de grote hoofdstraat door. Ik ben helemaal onder de indruk van een zwaardwalvis bij de vishandelaar. Daarna slenteren we langs de mooie boulevard, er zijn nog maar een paar strandtenten open. Wel zijn ze volop aan het verven, timmeren etc. De kleuren zijn in ieder geval prachtig.

We bezoeken natuurlijk het Centro Storico er is een museum over de olijf. De trappen naar boven niet geteld, maar het uitzicht is geweldig.

Bij de kerk is de plaatselijke bar. Er zitten zoals gewoonlijk weer de nodige ouderen op een bankje, alle hoofden draaien weer nieuwsgierig onze kant uit, we wennen er al aan. We nemen een koffie en vervolgen de weg naar boven. Het museum is natuurlijk gesloten!

De huizen zijn bijna allemaal wit, het geeft gewoon licht af. We gaan naar beneden, halen brood en gaan aan het water eten. Een siësta is met die warmte echt niet verkeerd.

Ik ga voor een vegetarische calzone. Een dubbel gevouwen broodcircel met een vulling van ricotta en spinazie. Het smaakt bellisimo!

We gaan  verder naar Marina di Amendolera waar een gloednieuwe boulevard wordt aangelegd. Er staan nogal wat mensen bij het werkvolk. Een van de mannen in prachtig gesneden zomerpak komt ons een hand geven en vraagt waar we vandaan komen. Ben vraagt of hij de burgemeester is, maar nee, hij is commisaris van de plaatselijke politie. De burgemeester, een klein vrouwtje van een jaar of 60, is ook aanwezig. De man promoot zijn woonplaats en vraagt of we er niet willen komen wonen! Dat gaat wel erg ver...Ook vertelt hij over een jeugdliefde uit Arnhem,Hedwig van der Heijden, een nationaal volleybalspeelters, we zullen haar eens proberen te traceren via FB... We vragen nog of we goed geparkeerd staan, en lopen daarna naar het einde van de boulevard, zeker zo'n twee kilometer,  komen helemaal niemand tegen! Als god in Italie?? Het is heerlijk wandelen met het zeewindje, en we willen aan het einde bij de toren wat drinken op het terras.

Jammer...gesloten!. De mensen die er zitten hebben hun eigen picknick meegebracht. We lopen naar de auto  en besluiten  terug te gaan naar Trebisace, daar was vanmorgen wel wat open aan het strand.  Maar helaas, ook daar is nu alles gesloten. Duidelijk nog geen seizoen.

De gelateria is gelukkig wel open. We hebben zin in een lekkere coupe met van alles er op en eraan! We bestellen iets van de kaart, alleen krijgen we geen slagroom, Ben vraagt erom, het staat toch duidelijk op de kaart, maar pech, het apparaat voor de panna is kapot!  Ach, we klagen niet.

Woensdag, de dag voor we naar Sicilië gaan, nog een rondje in het centrum van Rossano Statione. Er zijn genoeg winkeltjes, maar het lukt me niet om iets te vinden wat ik zou willen kopen....Wel leuk terras gevonden.

We gaan ook nog even naar het oude centrum terug en komen voorbij het kerkhof. Dit was ons vorige keer al opgevallen. Nu stoppen we toch  even. Het lijkt wel een wijk met huisjes..de ene nog groter dan de andere. Prachtige beelden, volop bloemen, hier helemaal geen trieste bedoening, ligt ook wel aan het weer denk ik.

Opnaar Sicilië! Donderdag rijden we langs de Golf van Eufemia naar onze eerste stop Tropea. We komen echter door Pizzo, dat er zo gezellig uit ziet, dat we ook daar snel het centrum indraaien, maar...daar mag je dus helemaal niet parkeren! Een ober is stoeltjes op het plein aan het zetten en wijst ons een legale plaats om de auto te zetten. We moeten wel bij hem koffie komen drinken roept hij ons nog na.

Aan de ingang van het plein zit een reusachtige  figuur van draad gemaakt. Het is een leuke tegenstelling tot de traditionele kerken die het dorpje rijk is. We nemen eerst de beloofde koffie, de ober geeft ons een plattegrond van het plaatsje, zegt nog even dat de consumtie voor een speciale prijs is.. Ik ga naar het toilet en zie binnen mooie foto's hangen van ijsbereiders, ijswedstrijden, ijswagentjes etc.

Er komt een oudere man naar me toeen verteld vol trots dat hij de ijsbereider is. Ik leg uit dat mijn opa vroeger ook ijs draaide, en dat mijn moeder van 90  met ijs reed vroeger. Hij nodigt haar via mij spontaan uit  om naar Italie te komen. Ze kan bij hem logeren! Weer een nieuwe Italiaanse vriend!

Via de Costa Degli Dei verder naar Tropea dat hoog boven de zee moet liggen. Ik heb mooie foto's van het plaatsje gezien en stel me er veel van voor. Jammer dat het wat bewolkt is vandaag, maar het is echt een plaatje! Daarover in het volgende verslag. Internet is op de laatste plaatsen een drama...